නූතන මනමේ කතා වස්තුව......

උනා මිරිවැඩි සඟල අගුපිල

රළු පොළොව මත පය ගැසූ

මනමෙ කුමරුන් නුඹම වේමැයි

මගේ අතිනත ගෙන විසූ.....

කුසට අහරක් හිසට වහලක්

නොමැති මුත් හරිහැටි සැදූ

රළු හිතින් පෙම මුදා විදහල

නුඹයි කුමරුනි මගෙ සඳූ....

උනා වැරහැලි සයනයක හිඳ

වැදි රජුන් ළඟ දණ නැමූ

මනමෙ කුමරිය මමයි හිමියනි

කඳුළු සඟවන් හිනහුනු.....

එදා කුමරුනි නුඹට කොපුවත්

වැදි රජුට කඩුවත් පිදූ

දුශ්ඨ කුමරිය නොවෙම් අද මා

නුඹට පමණක් හිත පිදූ....

කාසි පොදි ළඟ නුඹට රහසින්

දණ නැමූ පව සිහිවුනී

කොපුව සඟවන් කඩුව දෙමි මා

හිස සිඳින්නට කුමරුනී....