මෙ කවිය චමින්ද ප්‍රදීප් සිල්වා සහොදරයාගේ "නටු නොකී කවි" කවියට ලියපු පිලිතුරු කවියකි...
වැව් තලෙන් හිස දමා එලියට
හිරුට හිනහුනු එ අතීතෙක
මඩේ හිද මා දියෙන් උස්සන්
නුබයි මා දැඩි කලේ මොහොතක...
හිරුත් අහසට නැගෙන්නට පෙර
දනන් ඇවිදින් නෙලන දවසක
මා තැලේ යැයි බියෙන් ඇලලී
නුබයි ගත දිගු කලේ හනිකට.....
බුදු පුදට මා ගතින් වෙන්කර
පුදසුනේ මා තැබූ දිනයක
දැනුනු තනිකම මෙපමණක් යැයි
නුබට පවසම් කෙලෙස සකිසද....
නුබ නොමැති සොව නිසාදෝ මා
පෙති හැකිල මිලිනවී සවසක
පුදසුනෙන් ගොස් නැවතුමක් විය
අදුරු මුල්ලක කසල බදුනක....
දහක් කුනු මැද කසළ බදුනේ
සොවින් බරවී සිටියෙ නුබමැයි
තැලී මල්පෙති මියෙන මොහොතක
ගතින් සයනක් සැදුවෙ නුබමැයි....
----හිතුවක්කාරයා-----
